خوشبختانه با فرا رسیدن تابستان ، همه چیز بهتر شد و فعالیت از سر گرفت. من حدود 10 سال است که استاد استاد جیانلوکا مارسیانو را می شناسم. همیشه به اشتراک گذاشتن یک مرحله با یک نوازنده از عمق او بسیار زیبا است. ماریو استفانو پیوترودارکی

من باید اعتراف کنم که در طول عملکردم در لریسی ، فشار من مخاطب را کمی ترساندم (می خندد). از آنجا که ما هنرمندان عادت داریم روزانه توسط مخاطب ، کف زدن و در آغوش گرفتن تغذیه شویم ، خیلی دلم برای آن تنگ شده بود! اما همه چیز خوب پیش رفت ، زیرا بینندگان ما نیز بسیار خسته بودند.

من همیشه معتقد بوده ام که موسیقی می تواند با مشارکت دو حزب برگزار شود: نوازندگان و مردم ، بدون تعامل آنها ، بدون عشق و نزدیکی شنونده ، موسیقی غیرممکن است. با تشکر از جشنواره برای فرصتی که به همه ما ایجاد کرد.

آنا تیفو (ویولون)

– درباره اولین اجراهای خود بعد از قرنطینه برای ما بگویید ؟

آنا تیفو: من چهار ماه را بدون کنسرت گذراندم و باید اعتراف کنم ، آنقدر برای من سخت بود که یک ماه تمام ویولن را لمس نکردم. جیانلوکا اولین کسی بود که با من تماس گرفت و از ایده خود برای جشنواره گفت. وقتی او تماس گرفت بسیار خوشحال شدم ، زیرا کار با جیانلوکا فوق العاده است ، او یک موسیقی دان عالی و دوست واقعی من است.

وقتی به صحنه رفتم ، احساس کردم برای اولین بار در حال اجرا هستم … من بیشتر از حد معمول عصبی بودم چون قبل از این بیش از یک ماه هرگز در بازی وقفه نداشتم. اما واقعا عالی بود که دوباره برای مردم بازی کنم! مخصوصاً برای من – من فردی بسیار خجالتی و محفوظ هستم و وقتی ویولن می زنم احساساتم راحت است و احساساتم از موسیقی ای که من می نواخت ناشی می شود. آنا تیفو

من برای اولین بار در جشنواره موسیقی پخش کردم الکسی شور ، او بسیار احساساتی و آهنگین است. همچنین نوشتن آن بسیار جالب و نواختن ویولن بسیار آسان است. گوش دادن به او خوب است. او آهنگساز فوق العاده ای است که سبک من مرا به یاد راخمانینوف می اندازد. امیدوارم در آینده فرصت اجرای کارهای بیشتری از شور را داشته باشم! ​​

من می خواهم به همه افرادی که برای این جشنواره خیلی زحمت کشیدند و این کار را انجام دادند تشکر کنم. به ویژه بنیاد حمایت از فرهنگ اروپا و جیانلوکا مارسیانو. به هر حال ، در سال 2021 من در جشنواره ای در مالت که توسط این بنیاد برگزار می شود ، شرکت می کنم ، بنابراین خوشحال شدم که همکاری را آغاز کردم.

آنچه واقعاً ارزشمند است این است که ، با وجود کار بزرگی که همه باید انجام دهند ، آنها همیشه آماده بودند تا به ما کمک کنند و همه کارها را انجام دهند تا لبخندهایی بر لبهایمان بیاورند. برای من بسیار مهم است که وقتی کار می کنم ، افراد مثبتی در اطراف من باشند. این باعث بهتر شدن محیط ، موسیقی بهتر ، انرژی مثبت بلافاصله روی صحنه متولد می شود.

آلبرتو بولونیا (ویولن)

– در مورد چه می توانید بگویید سازماندهی جشنواره؟

آلبرتو بولونیا: می توانم در مورد جشنواره با سه صفت حرفه ای ، کارآمد و دوستانه بگویم. Alberto Bologna and Gianluca Marciano

– بخشی از برنامه شما متشکل از قطعات موسیقی معاصر بود ، آیا می توانید در این باره توضیح بیشتری دهید؟

A. ب: من عادت دارم که بسیاری از موسیقی های مدرن را اجرا کنم. من فکر می کنم که علی رغم تفاوت در سبک و به جرات می توانم بگویم در فلسفه ، می توانیم دو دسته بزرگ از آهنگسازان را از هم تفکیک کنیم: اولی ها شامل کسانی می شوند که فقط برای خود و نخبگان می نویسند ، دسته دوم – کسانی که برای خود و مخاطب می نویسند. .

آهنگسازان دسته دوم به من نزدیکتر هستند و در جشنواره کشف موسیقی کردم: با موسیقی آهنگساز الکسی شور آشنا شدم. موسیقی او بلافاصله ارتباط عاطفی نزدیک با مخاطب برقرار می کند. این پیش پا افتاده نیست ، اما کاملاً با ظرافت از بسیاری از منابع الهام گرفته شده است ، که کاملاً توسط کنسرتوی ویولن وی در سه قسمت “Phantasm” ، که من در این جشنواره بازی کردم ، کاملاً اثبات شده است.

و شوخ طبعی ، در حالی که حرکت دوم تغزلی یک توازن کامل برای انرژی شدید دو مورد دیگر است. من مشتاقانه منتظر پخش دوباره Phantasms و همچنین سایر ساخته های وی برای ویولن هستم.

Costanza Principe (پیانو)

– به ما بگویید چه شکلی است آیا قرار است بعد از یک وقفه طولانی دوباره به صحنه برگردم؟

– جشنواره لحظه ویژه ای برای من و ، فکر می کنم ، برای همه ما بود. هنوز هم ، همه گیری تأثیر بسیار مهمی بر موسیقی دانان و از نظر روانشناسی نیز داشت. اما به لطف جشنواره ، ناگهان همه ما در یک شهر زیبا با هم بودیم و دوباره روی صحنه بودیم! این جشنواره به من فرصت ایجاد موسیقی با دیگران را داد که به نظر من یکی از بالاترین شکل های ارتباطی است. Costanza Principe

من با نوازندگان شگفت انگیز برنامه اجرا کرده ام. ما سه نفره بتهوون را برای پیانو ، فلوت و باسن با سیلویا کاردو و پائولو کارلینی و سه تایی شماره 2 بسیار تاریک پیانو شوستاکوویچ با آنا تیفو و اریکا پیکوتی نواختیم.

در جشنواره من همچنین دفترچه یادداشت سفر آلکسی ، آهنگساز مقیم جشنواره را اجرا کردم. شورا برای پیانو و ارکستر با همراهی جیانلوکا مارسیانو و ارکستر جشنواره لریسی و تجربه فوق العاده ای بود – برای من این آهنگساز جدید است.

من فکر می کنم Travel Notebook یک قطعه کار درخشان است که با هدایت آن به طور مستقیم با مخاطب صحبت می کند در هفت شهر و موقعیت مختلف. سفری واقعی از طریق موسیقی. باید توجه داشته باشم که این قطعه سازندگان موسیقی را طلب می کند (من خودم می گویم) – قسمت پیانو در بعضی مواقع دشوار بود! اما هم من و هم تماشاگران از نتیجه راضی بودیم! تجربه فوق العاده!

تهیه شده توسط جنت آرلت