A ممکن است نمایش در خانه های گیاهان با درامر دیوید کندی شروع به کار کند. فقط یک بار وزنه بر روی ضربه وزن قرار می گیرد ، جسدها جای می گیرند و مدفوع او کاملاً راحت است ، جسیکا هیکی-کلنباخ و نوازنده گیتار ، فینلی کلارک ، گیتاریست او را روی صحنه می آورند. این تئاترهای ملایم منعکس کننده رویکرد التقاطی ، گاه نامنظم و همیشه عمدی برای عملکرد است. حتی لیست های نمایشگر آنها نیز جزئی از آن هستند: پراکنده و رنگارنگ ، با فلش در همه جهات. با وجود این برنامه ، هیچ تضمینی وجود ندارد. کلارک می گوید: “ما تازه شروع ها و انتهای آهنگ ها را دوباره تمرین می کنیم ، آنها را محکم می گیریم.” “اگر می دانید چگونه شروع و متوقف شوید ، می توانید آهنگ را بکشید و کشش دهید.”
هنوز هم خانه گیاهان 5 سال را صرف کشیدن و کشش در معنای گروه بودن کرده اند. آنها به تازگی دومین آلبوم خود را با عنوان “ویرایش سریع” یکی از بهترین نسخه های زیرزمینی سال تاکنون منتشر کرده اند. صدای تجربی آنها با تکرار موسیقی کلوپ ، تحقیق و توسعه ، الگوهای طبل جاز و اخلاق ساکسیفونیست بداهه گرا Mette Rasmussen الهام گرفته است. وقتی نوازندگان به عنوان گروه بعد از هاردکور غیر مرتبط هستند Shellac و تهیه کننده پاپ آوانگارد سوفی در گفتگو پیش می آییم ، این یک انعکاس عجیب و غریب دقیق از تنظیم سنتی گروه گیتار-درام-آواز و همچنین خلاقیت جسورانه آنها.
آنها در قسمت دانشکده هنر Glasgow در سال 2013 – Hickie-Kallenbach و Clark در همان مسکن دانشجویی زندگی می کردند ، کندی در کلاس نقاشی آنها بود – و در اصل جمعی به معنای هنر-جهان بودند ، کار بر روی نمایشگاه ها و اقامتگاه ها و همچنین نغمه هایی که اغلب با رقصنده همراه هستند. موسیقی از همان ابتدای تأکید بر دوستی خود ، آنها را با بزرگنمایی از مکان های جداگانه قفل توضیح می دهند: هکی-کلنباخ و کلارک هر دو در جنوب لندن ، جایی که بزرگ شدند ، و کندی در گلاسکو.