دانلود آهنگ | پکس موزیک

است width = 1200 & height = 630 & quality = 85 & auto = format & fit = crop & overlay-align = bottom٪ 2Cleft & overlay-width = 100p & overlay-base64 = L2ltZy9zdGF0aWMvb3ZlcmxheXMvdGctb3BpbmlvbnMucG5n & class = “” = “” = “” = “” = “” = “” = “” “=” “” = “” “” “” “” “” “” “” “” “” “” “” “” “” “” “” “” “=” = “” “=” “” “” = “” “=” “” = ” “css-38z03z”> ت در اینجا یک معنی در که جایزه عطارد از بیماری همه گیر ویروس کرونا بهره مند شده است. درست است که مراسم اهدای جایزه باید لغو می شد – بی پروا بزرگسالان صنعت موسیقی را از فرصت سالانه خود برای مکالمه با صدای بلند در تمام طول برنامه از طریق اجرای زنده توسط نامزدهایی که علاقه خاصی به آنها ندارند محروم می کرد – اما از نظر قرار گرفتن در معرض تلویزیون ، ابرنواختر ناگهان از بین رفته است برای سالها ، عطارد به نوعی در اطراف برنامه ها برگشت داده می شد به گونه ای که به نوعی پیشنهاد می کرد مدیران تلویزیون فکر نمی کنند کسی علاقه زیادی به این برنامه داشته باشد. فرار از این احساس دشوار بود که اگر اوضاع خیلی بدتر می شد ، قرار بود در یکی از آن کانالهای عجیب و غریب در محدوده بیرونی راهنمای برنامه شما قرار بگیرد که تکرارهای پشت سر هم در اتوبوس ها را نشان می دهد.

اما امروز به آن نگاه کنید: برنده به عنوان بخشی از The One Show به صورت زنده در برنامه BBC One پخش می شود. واضح است که یک قدم بالاتر است ، اما سوالی خاص ایجاد شده است. One Show ممکن است چیزهای زیادی باشد ، اما به خاطر تعهد خود در زمینه برترین موسیقی مشهور است یکی از آنها نیست. نواختن آن در راک و پاپ به جریان اصلی جریان دارد: این را اینگونه بیان کنید ، اگر می خواهید Geri Horner ، نی هالیول ، که ادای احترام خود را به مرحوم جورج مایکل انجام می دهد ، ببینید ، خود را به بایگانی کلیپ های iPlayer اختصاص دهید. علی رغم حضور رادیو 1 دی جی آنی مک در استودیو ، خستگی ناپذیر در تلاش برای علاقه مند کردن میزبانان به نقش موسی بوید در موج جدید موسیقی جاز انگلیس یا آهنگساز کلاسیک ژانر آنا مردیت ، احتمالاً رادیو فرنی به نظر می رسد برنده شدن یک سکوت گیج کننده و ظاهری خالی کاملاً مشخص است.

در عوض ، این کار ادامه یافت به آلبوم سوم مایکل کیوانوکا ، که بیش از اندازه کافی منصفانه به نظر می رسید. Kiwanuka یک آلبوم خارق العاده است ، صدای هنرمندی است که در سایه تأثیرات خود کار خود را آغاز کرد – اولین حضور او در خانه در سال 2012 صدای عالی و توانایی ترانه سرایی رو به رشد را به نمایش گذاشت ، اما به طور قابل توجهی شامل یک تلاش کاملاً هماهنگ برای ساخت کاری بود که به نظر می رسید مانند بیل ویترز یا تری کالیر – با موسیقی که هنوز به گذشته پیوند دارد ، اما کاملاً خودش را احساس می کند ، تلفیقی متناوب از روح ، رویک روانگردان ، انجیل ، ارکستراسیون سرسبز و نمونه هایی که دارای کیفیت بسیار جالب توجهی است در مورد آن این مقابله با نژادپرستی و بی رحمی پلیس است ، و لحن آن بین ناامیدی و امید متغیر است و آن موضوعات را در برابر شعرهایی قرار می دهد که احساس درون گرایی بیشتری دارند ، و با اعتماد به نفس ، اضطراب و ایمان مسیحی نویسنده آن کار می کنند. این تحریک آمیز ، گرم و صمیمانه است و همچنین دارای آهنگ های عالی است.

کیوانوکا به جای تماشایی ، فروش قابل احترامی داشته است: نقره ای شد ، اما شایسته کار بهتر است. تفکر برانگیز و پر از عمق ، اما به راحتی گوش دادن به لطف کیفیت بسیار زیاد نوشتن ، تنظیمات و صدای کیوانوکا ، آلبومی است که توجه بیشتری را به خود جلب می کند تا کنون – چیزی که مردم درست در کلیسای وسیع اگر بینندگان یک نمایش در معرض آن قرار بگیرند ، ممکن است لذت ببرند. اکنون آنها این کار را کرده اند ، هر چند مختصر. برای لحظه ای و در غیر ممکن ترین شرایط ، به نظر می رسید که جایزه عطارد دارای یک امتیاز باشد.

عنصر

وی با دریافت جایزه گفت: “من بیش از ماه هستم ، خیلی هیجان زده هستم.” “این [جایزه] برای هنر است ، برای موسیقی است ، برای آلبوم ها – این تنها کاری است که من همیشه می خواستم انجام دهم ، بنابراین کسب یک عطارد یک رویا است که به حقیقت می پیوندد … ذهن من را به باد داده است.” وی 25000 پوند برنده است.

کیوانوکا در سومین تلاش خود برنده شد ، زیرا برای هر یک از گزینه های قبلی خود نامزد شده بود آلبوم ها: Home Again (2012) و Love & Hate (2016).

آلبوم او ، که در نوامبر 2019 منتشر شد ، به همان اندازه از مردم و روح ترغیب می شود که ترانه سرایان آزادی را می خوانند ، عشق ، و مبارزات شخصی و جمعی. یک مسیر از معترضان غیر خشونت آمیز در طی جنبش حقوق مدنی 1960 آمریکا استفاده می کند. این در یک بررسی گاردین به عنوان یک آلبوم “جسورانه ، گسترده ، صمیمی و عالی” توصیف شد. او در سوت پایان به سختی فرو می رود ، اما مطمئناً این در میان بهترین دهه است. ” در زمان انتشار به شماره 2 رسید و 18 هفته در نمودارهای انگلستان به سر برد.

وی از تهیه کنندگان خود Inflo و Danger Mouse ، “برخی از بهترین نوازندگان ، هنرمندان ، خلاقان اطراف ، آنها واقعاً به من کمک کرده اند تا رشد کنم. ” وی در پاسخ به این س whyال که چرا آلبوم را با همین عنوان خوانده است ، گفت که “سندرم تحریک کننده” را تجربه کرده است و این باعث می شود همه چیز از تجربه انجام کار رویایی من دور شود. بنابراین من در هنگام ساخت این آلبوم تصمیمی گرفتم که می خواهم خودم باشم ، از آن لذت ببرم و جلوی خود را نگیرم و خودم را تا جایی که می توانم شفاف نشان دهم. ” وی همچنین گفت که می خواهد درباره میراث آفریقایی خود “بلند و سربلند” باشد – کیوانوکا فرزند والدین مهاجر اوگاندا است.

کیوانوکا مورد علاقه بوکی ها برای پیروزی بود ، دنبال کرد توسط لورا مارلینگ ، کانو و موسی بوید. وی پس از نامزدی خود به گاردین گفت: “عطارد جایی است که می توانید لیاقت هنری را جشن بگیرید – یکی از معدود مکانهایی که در جریان اصلی آن را پشتیبانی می کند.”

مارلینگ اکنون چهار بار با نامزدهای قبلی Alas I Cannot Swim (2008) ، I Speak Because I Can (2010) ، Once I Was a Eagle (2013) و همچنین آلبوم امسال او ، آهنگ برای دخترمان ، تصویب شد. فقط Radiohead بار دیگر بدون برنده شدن ، با پنج بار نامزد شده است.

برنده توسط یک هیئت 12 نفره تصمیم گرفت ، با نوازندگان آنا کالوی ، جورجا اسمیت ، جیمی کالوم و سوپر گراس. پیش کسوت Gaz Coombes؛ پخش کنندگان آنی مک ، دانیل پری و جما کایرنی. روزنامه نگاران فیل الكساندر ، تسپو موكونا و ویل هاچكینسون. چهره های صنعت و جف اسمیت و مایک والش.

سازمان دهندگان جایزه مجبور شدند در میان همه گیر ویروس کرونا یک سری تغییرات ایجاد کنند ، این رویداد زنده سنتی را لغو کنند و برنده را در The One Show اعلام کنند. در BBC One ، با آنی مک. مک گفت: “این یک جایزه هنری است – شما آن را به شکلی نگاه می کنید که جایزه ترنر در هنر یا جایزه بوکر در رمان را بدست آورید ، بسیار معتبر است.”

دیگر هنرمندان معرفی شده آنا مردیث ، چارلی XCX ، دعا لیپا ، جورجیا ، کانو ، فانوس های دریاچه ، لورا مارلینگ ، مایکل کیوانوکا ، موسی بوید ، رادیو فرنی ، تیم ورزشی و استورمزی بودند.

در حالی که لیست کوتاه عطارد به دلیل تنوع آن مورد ستایش قرار گرفت ، زیرا زنان بیشتری از هر زمان دیگری نامزد شده بودند ، اما همچنین به دلیل الزام هنرمندان به داشتن گذرنامه انگلیسی برای واجد شرایط بودن مورد انتقاد قرار گرفت.

خواننده پاپ انگلیسی-ژاپنی ، رینا ساوایاما ، که 25 سال در انگلیس زندگی کرده و به مدت نامحدود مرخصی دارد ، در مورد عدم صلاحیت خود گفت:” مواردی از این دست باعث تمرکز شدید می شود ، مثلاً من حتی انگلیس هستم. این بسیار ناراحت کننده است. ” ساراتی کوروار ، موسیقیدان میراث هند ، که یک دهه در انگلیس زندگی کرده است ، گفت: “فقط یکی از جهات دیگر اتفاق می افتد. ما اینجا زندگی می کنیم ما در اینجا مالیات خود را پرداخت می کنیم. ما موسیقی خود را اینجا می سازیم. اما aw “

ساوایاما گفت بعداً توسط BPI ، كه جایزه عطارد را سازمان می دهد ، به او گفتند كه آنها در حال بررسی معیارهای صلاحیت جایزه سال آینده هستند.

shrtco.deulvis.nettny.imclck.ruv.htv.gdis.gdtinyurl.commakhlasu.nucutt.ly

عنصر

پل میشل
بریستول

• شما گزارش می دهید که “رانندگان کامیون به طور واقعی با مرز Brexit در کنت روبرو می شوند ، Gove تایید می کند” (23 سپتامبر). آیا زمان آن فرا رسیده است که شاهکار چاوسر را با عنوان The Canterbury Tailbacks بازگو کنید؟
George McLean
Didsbury، Manchester

• یک خانم پیرتر آمریکایی پیش از 60 سالگی به عنوان صاحب یک سر موی سفید نقره ای تقریبا خالص ، یک بار به من گفت: “من فقط موهایت را دوست دارم! آرایشگر شما از چه رنگی استفاده می کند؟ ” من با افتخار و تا حدودی خودآگاه پاسخ دادم که همه کارهای خودم است (نامه ها ، 23 سپتامبر).
والری لوئیس
Wantage ، آکسفوردشر

• این پیشنهاد که سنت جان باید در جناح بازی شود (نامه ها ، 23 سپتامبر) من را به یاد تابلوی تبلیغات کلیسای لیورپول می اندازد که “عیسی نجات می دهد!” ، که برخی از آنها wag دیگر اضافه کرده بود: “اما دالگلیش در ریباند امتیازها را به دست آورد”.
مرلین رولی
دیدزبری ، منچستر

• اگر امروز یک تابلوی تبلیغاتی در خارج از کلیسای لیورپول می پرسید “اگر عیسی به لیورپول بیایید چه می کردی؟” ، یک واگن امروزی ، پس از موفقیت در فصل گذشته ، مطمئناً بنویسید: “او باید جای خود را روی نیمکت بگیرد”.
برنارد واتسون
لندن

shrtco.deulvis.nettny.imclck.ruv.htv.gdis.gdtinyurl.commakhlasu.nucutt.ly

ژولیت گروکو ، که در سن 93 سالگی درگذشت ، با نفوذترین خواننده محبوب فرانسوی بود که بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم ظهور کرد. او با موهای تیره و بلند ، چشمان روح و صدای عمیق خود ، به تجسم موسیقی جنبش اگزیستانسیالیسم تبدیل شد. گرکو به نظر می رسید که او مدرن ترین مجری است ، اما گروکو به سنت بزرگ پارتیشن های پاریسی تعلق داشت. او مانند سلف های درخشانش دامیا ، ایوان جورج و ایوت گیلبرت ، شاعران و فیلسوفانی را به خود جلب کرد که یک زن مدرن در او یافتند. بسیاری از آهنگ هایی که وی به شهرت رسانده است برای او ساخته شده است ، اما گریکو برخی از برنامه های استاندارد شانسون را نیز خوانده است.
روش او ساده بود: او معمولاً سیاه پوش می شد ، جلوی میکروفون می ایستاد و نام شاعر و آهنگساز را اعلام می کرد. او فرمول نمایش شو بیز را به کار برد: موضع او یک کشیش بود ، شخصی با دانش عمیق و وحشتناک از زندگی و عشق ، که قصد داشت برخی از اسرار خود را به جماعت منتقل کند.

ژان پل سارتر ، كه برای او شعر می سرود ، نوشت: “گركو یك میلیون شعر در صدای خود دارد.” “این مانند یک نور گرم است که باعث می شود تا آتش سوزی که درون همه ما می سوزد زنده شود. به لطف او و به خاطر او ترانه هایی را سروده ام. در دهان او ، کلمات من سنگ های قیمتی می شوند. “

ژولیت گركو در سال 1966. موضع او كشیش بود ، كه قصد داشت برخی از اسرار خود را به جماعت منتقل كند. عکس: مفیستو / رکس

سازندگان عاشق او شدند ، مردانی مانند شیپور موسیقی جاز مایلز دیویس ، تهیه کننده فیلم داریل اف Zanuck و فیلسوف موریس مرلو-پونتی ، در حالی که موهای بلند ، لباس های سیاه و بیان بی احترامی او عکاسانی از جمله راجر کوربو و رابرت را به خود جلب کرد. دویزنو او هنگامی که دیویس در پاریس با دیزی ژیلسپی بازی می کرد آشنا شد. “سارتر از مایلز س askedال کرد که چرا ما ازدواج نکردیم ، اما او گفت که مایلز من را بیش از حد دوست داشت تا با من ازدواج کند. او به من گفت: “شما در ایالات متحده به عنوان یک فاحشه سیاه پوستان دیده می شوید ،” و این کار شما را از بین می برد. “

ژاک برل و شارل آزناوور برای او ترانه هایی نوشتند: در اواخر دهه 1940 انفجاری در کافه تئاترهای پاریس رخ داد ، از جمله Le Tabou ، Les Assassins و La Rose Rouge ، و این در آخرین مورد بود ، یکی عصر ، آن زمان که Gréco از صحنه بیرون آمد تا ژان کوکتو را پیدا کند که در بالها ایستاده است. وی به او گفت: “شما اکنون برای 200 نفر آواز می خوانید ، اما باید برای میلیون ها نفر باشد.”

ژولیت در مون پلیه ، در جنوب فرانسه متولد شد. پدرش ، جرارد گروکو ، کورسیکایی بود و در نیروی پلیس محلی کار می کرد ، اما او و خواهر بزرگش ، شارلوت ، توسط پدربزرگ و مادربزرگ مادری خود در بوردو پرورش یافتند. هنگامی که ژولیت هفت ساله بود ، مادر دختران ، ژولیت لفایچین ، دوباره ظاهر شد تا آنها را برای زندگی در پاریس ، در یک آپارتمان کوچک در سن ژرمن-د-پرز ، بخشی از شهر که Gréco همیشه با آن در ارتباط بود ، زندگی کند. p>

پس از سقوط فرانسه در سال 1940 ، ژولیت و خواهرش به مدرسه در برگاک فرستاده شدند. مادر آنها به مقاومت پیوسته بود و یک روز پس از بازگشت خانواده به پاریس در سال 1943 ، زمانی که ژولیت قصد دیدار خواهرش در نزدیکی کلیسای لا مادلین را داشت ، توسط گشتاپو دستگیر شدند.

او را وادار کردند در یک سلول کوچک بخوابد ، نوری که در چشمانش می تابد. گریکو در زندگی نامه خود در سال 1982 ، عناب ، مردی را که از او و شارلوت بازجویی کرده توصیف کرد. وی نوشت: “من هرگز او را نمی بخشم.” “من می دانم که من خودم تا آخرین روز زندگی ام ، علیه ظلم ، تروریسم فكری ، بی تفاوتی و انكار تنها گنجی كه ارزش نگهداری آن را دارد به هر قیمتی مبارزه خواهم كرد: حق زندگی به دلخواه خود ، برای تفكر ، بخندیدن ، هدیه دادن ، تغییر کنیم ، بدون هیچ ترس و هر کسی را که دوست داریم دوست داشته باشیم. “

ژولیت گروکو در فیلم ریشه های بهشت ​​محصول 1958 به تهیه کنندگی داریل اف زانوک که رابطه طولانی با او داشت. عکس: 20th Century Fox / Kobal / Rex / Shutterstock

گركو به زندان زنان در فرسنس فرستاده شد ، اما پس از چند ماه آزاد شد. او که نمی دانست مادر یا خواهرش زنده هستند ، تنها به سن ژرمن-د-پرز بازگشت. پس از آزادی پاریس در آگوست 1944 ، او هر روز به هتل Lutetia می رفت ، جایی که بازماندگان اردوگاه ها با اتوبوس وارد آنجا می شدند. یک روز او خواهرش را یافت ، که بسیار لاغر و هدر رفته بود و به سختی می توانست راه برود.

بعداً خواهران به یک بار در هتل Pont Royal رفت و آمد کردند. سارتر ، آلبرت کامو و سیمون دوبوار در آنجا ملاقات کردند ، و از طریق مرلو-پونتی ، که از او خواسته بود شام بخورد – “او حتما چهره من را دوست داشته است” – گریکو شروع به ملاقات با شاعران جوان و نمایشنامه نویسان کرد که درباره نوع جدیدی صحبت می کردند تئاتر

او برای خواندن برخی از شعرهایشان برای یک سری پخش های آزمایشی نامزد شده بود. فقط یک نفر از این گروه ، هنری میشو ، به سبک او اعتراض کرد. وی به او گفت: “من فقط آنچه را كه تو نوشته ای می خوانم و می گویم.” “اگر شما آن را دوست ندارید ، تقصیر من نیست.” گروکو قبلاً شیوه جالبی را که باعث شهرت وی شده بود به دست آورده بود.

در طی سالهای 1946 و 1947 او اغلب به عنوان یکی از “جوانان جدید” مونپارناس عکس گرفته شد. سپس ، یک شب در کاباره Le Bal Nègre ، در یک میز با سارتر و دوبووار ، نویسنده آن ماری کازالیس بود ، که ، گریکو نوشت ، به او یاد داد “چگونه زندگی کند و چگونه دوباره بخندد”.

از طریق کازالیس ، او نویسندگانی از جمله بوریس ویان و ژاک پرورت را ملاقات کرد. کازالیس گرکو را به آواز تشویق کرد ، اما این سارتر بود که قدم قاطع را برداشت. او کلمات ترانه ای را که نوشته بود ، اما از آن استفاده نشده بود ، برای نمایش خود Huis Clos به او داد.

این منجر به اولین دیدار وی با آهنگساز جوزف کوسما شد. او موسیقی فیلم هایی از ژان رنوار و مارسل کارنه را ساخته بود و آهنگی را که او و پرورت برای Gréco برای فیلم Les Enfants du Paradis ، Je Suis Comme Je Suis کارنا نوشته بود ، ساخت که باعث شد او خوانندگی کند.

کوسما همچنین موسیقی را برای غزل سارتر نوشت ، که اولین ضبط او ، La Rue des Blancs-Manteaux بود. او که از صحنه روی صحنه La Rose Rouge عکاسی شده بود ، تبدیل به تصویر سن ژرمن شد.

دیویس در سال 1949 به پاریس آمد – گریکو بعداً رابطه آنها را “شاعرانه و نفسانی” توصیف کرد – اما او نمی خواست مانند او در مورد فشارهای نژادپرستی با او زندگی کند. آنها تا آخر عمر دوست باقی ماندند و او چند ماه قبل از مرگ ، در سال 1991 به ملاقات او رفت. گریکو برای اولین بار در سال 1953 با بازیگر فیلیپ لمیر ازدواج کرد. دختر آنها ، لورنس-ماری ، سال بعد متولد شد ، و آنها پس از طلاق در 1956 دوست باقی ماندند.

در اواسط دهه 1950 گركو در فرانسه حضور زيادي در فيلم داشت ، در حالي كه در هاليوود در آفتاب نيز طلوع مي كرد (1957) ، زمين برهنه (1958) ، ريشه هاي بهشت ​​(1958) و ترك در آينه () 1960) او رابطه طولانی با زنوک داشت: غول سیگار کشیدن سیگار و روحیه نامطبوع یک زن و شوهر عجیب و غریب ایجاد کرد ، و مشارکت آنها بیش از دوران حرفه ای هالیوود گروکو نبود ، اما پس از مرگ زنوک در سال 1979 گرکو نوشت که او یک خلاoid در زندگی خود باقی گذاشته است که قرار نبود هرگز پر شود.

گروکو با یک سریال تلویزیونی مهیج Belphégor در سال 1965 مورد توجه قرار گرفت و در سال 1966 ، در یک جشن برای مجله Télé 7 Jours ، با تجلیل از همه ستاره هایی که در جلد آن نشان داده شده بودند ، با بازیگر و کارگردان میشل پیکولی دیدار کرد. چند ماه بعد آنها ازدواج کردند. پس از طلاق در سال 1977 ، سومین و آخرین ازدواج او در سال 1988 با آهنگساز و پیانیست Gerard Jouannest بود که اغلب کنسرت های بعدی او را همراهی می کرد. او در سال 2018 درگذشت.

جولیت گروکو در حال اجرا در سال 2015. کنترل و تمرکز او نه تنها از یک خواننده بزرگ بلکه از یک بازمانده بود. عکس: Guillaume Souvant / AFP / گتی ایماژ

پس از سال 1970 ، Gréco به نمادی از دوران گمشده تبدیل شد. او آخرین خواننده بزرگ بود ، و با یک آهنگ مرتباً در حال تغییر در جهان گشت. آنها معمولاً برای او نوشته شده بودند و هنگامی که او آنها را می خواند کنترل و تمرکز او نه تنها در مورد یک بازیگر بزرگ آواز بلکه از یک بازمانده بود.

در دهه 90 او رئیس انجمن محافظت از سن ژرمن-د-پرز شد ، منطقه ای که به گفته او “مرا به کالایی قابل فروش تبدیل کرده”. وی پس از 20 سال مکث ، شروع به انتشار آلبوم هایی کرد که شامل Je Me Souviens de Tout (2009) و Gréco Chante Brel (2013) و همچنین زندگینامه دیگری به نام Je Suis Fait Comme Ça (2012) بود.

در سال 2016 او دچار سکته مغزی و مرگ دخترش شد. تاریخ آخرین تور او در مه 2017 ، در پاریس بود.

• ژولیت گرکو ، خواننده و بازیگر ، متولد 7 فوریه 1927 ؛ درگذشت 23 سپتامبر 2020

• پاتریک اوکانر در سال 2010 درگذشت. این آگهی ترحیم به روز شده است.

shrtco.deulvis.nettny.imclck.ruv.htv.gdis.gdtinyurl.commakhlasu.nucutt.ly

<کلاس h2> 30. Put Yourself in My Place (1994)

آلبوم مشهور او در سال 1994 قرار بود از کایلی مینوگ ، هیپراتور جدید و بزرگتر ، فارغ از تأثیر استوک ایتکن و واترمن رونمایی کند: برخی از آنها انتظار پیروزی نبودند ، اما شامل نادرترین چیزها بود ، یک تصنیف عالی Kylie به شکل سفره بانوی خود را جای من بگذار.

29. Disco Your Needs You (2001)

تنها یک آهنگ در اروپا و استرالیا است ، اما به دلیل سرگرم کننده بودن بسیار بی عیب و نقص و خوب ، در لیست قرار می گیرد. واضح است که نتیجه یک تلاش هماهنگ برای ترانه سرایی ترانه ای که می توان تصور کرد ، شامل صدای خواننده پشت صحنه Village People ، یک گروه کر Abba-esque و من از رشته های زنده می مانم.

28. Breathe (1997)

شاهزاده غیرممکن در سال 1997 تلاش بی نتیجه سلف خود را برای اعتبار جایگزین دو برابر کرد ، اما مردم نمی خواستند که کایلی آهنگ های Manic Street Preachers را بخواند و به نقل از شعرهای Billy Childish بپردازد. هنوز هم ، این لحظات خود را دارد ، و این نشان می دهد که مصنوعی های درخشان و ضرب آهنگ Balearic از Breathe ، که توسط Soft Cell’s Dave Ball تولید شده است.

27. واو (2007)

دیسکوخانه فیلترشونده پرجوش ، نقطه فروش بزرگ Wow قلاب آن است. چیز زیادی وجود ندارد – عنوان سه بار تکرار می شود ، صدای خواننده در جلوه های الکترونیکی خفه می شود – اما بلافاصله در ذهن شما جای می گیرد: یکی از تک آهنگ های کایلی نیست که به یاد داشته باشید ، امروز به عنوان صدای جنجالی رادیو 2 ادامه دارد. < / p>

كایلی در سال 2006 در سیدنی اجرا می كرد. عکس: ریك ریكرافت / AP

26. Timebomb (2012)

Timebomb پس از انتشار احساس می کرد که یک فکر بعدی است – ضمیمه مجموعه جعبه CD و تور گذشته نگر اعلام شده برای جشن سالگرد نقره خواننده در تجارت موسیقی – اما این یک مسیر عالی در نوع خود است ، که توسط یک ریف الکترونیکی تحریف شده کثیف و تحریف شده تأمین می شود.

25. The One (2007)

شما می توانید صدای The One را ، اگر شعر نباشد ، به عنوان Pet Shop Boys اشتباه بگیرید. عدم موفقیت نسبی آن در موفقیت تجاری شاید بیش از ترکیب آن با ترکیب های مصنوعی براق ، ریف گیتار راک استادیوم و آواز بزرگ مربوط به تلاطم بازار اصلی جریان پاپ باشد.

24. بهتر از امروز (2010)

مینوگ گفت که با استقبال نسبتاً یخ زده ای که از “بهتر از امروز” به او داده می شود احساس “فروپاشی” می کند و او را مقصر اصلی برچسب ضبط سابق خود می داند. در تهیه کنندگی مشترک استوارت پرایس ، مقدمه آن ظاهراً تحت تأثیر Time to Pretend MGMT و ملودی آوازی آن است که به طرز ناخوشایندی آشنا است ، مطمئناً آهنگی بهتر از آن است که نمودار نسبتاً پست آن نشان می دهد.

23 Crystallize (2014)

Crystalize در Kiss Me Once 2014 پخش شد ، بعداً به عنوان یک آهنگ مستقل ظاهر شد که توجه زیادی را به خود جلب نکرد: شاید پخش رادیویی آن با مانع بود که او به طریقی موفق می شود کلمه “ناگهانی” را به گونه ای تلفظ کند که به نظر می رسد در حال خواندن “لواط” است. این آهنگ که توسط Dev Hynes نوشته شده است ، همه جذابیت Abba-esque است.

22. Hand on Your Heart (1989)

یکی از بهترین تک آهنگ های کایلی مینوگ از دوران قبل از اینکه او خواستار تغییر در تصویر اولیه خود شود و Stock Aitken و Waterman شروع به بیرون کشیدن همه کردند توقف از طرف او ، خود آهنگ – به ویژه پل و گروه کر – آنقدر قوی است که می تواند در برابر کار تولید identikit مقاومت کند.

21. I Was Gonna Cancel (2014)

دومین تک آهنگ از دوازدهمین آلبوم او Kiss Me Once، I Was Gonna Cancel به سختی چارت ها را چرید و در شماره 59 ایستاد. این شایسته بهتر بود سرنوشت. نویسنده و تولید شده توسط فارل ویلیامز ، قطعات مساوی Daft Punk’s Get Lucky و Beyoncé’s Green Light است: 10 سال قبل ، بسیار سرحال بود.

20. Come Into My World (2001)

بیا به دنیای من یک اتفاق نادر است که در آن یک ریمیکس از تک آهنگ های Kylie برتری در نسخه اصلی دارد. آهنگ دیگر Rob Davis / Cathy Denis ، آهنگ رسمی جدا شده از یک پارچه موسیقی مشابه برای Can’t Get You Out of My Head است ، اما اضافه بار الکتروکلاش سنگین مصنوعی آنالوگ نسخه Fischerspooner همان چیزی است که شما باید بشنوید.

19. گام به عقب در زمان (1990)

با وجود عجیب و غریب اندک شنیدن کیلی – که در سال 1968 متولد شد – خواستار دانستن اینکه آیا “روزهای قدیمی” اواخر دهه 60 را به یاد می آوریم / روح اوایل دهه 70 ، احترام عاشقانه و مرجع پرش از زمان به موسیقی Stock Aitken و جوانی واترمن یک لذت کامل است.

18. Kids (2000)

دونوازی ای که در آلبوم های رابی ویلیامز و کایلی ظاهر شد – و بعداً آنها از ریک آستلی گرفته تا بونو اجرا کرده اند – بچه ها ویلیامز را ضبط می کنند / دستگاه ضربه ساز گای چمبرز در گل کامل: شعرهایی که تحت تأثیر Ian Dury قرار گرفته اند و نمونه آن از کلاسیک روح خواهران عشق 1973 Give Me Your Love ، کر بزرگ استادیوم گرفته شده است.

17. In Your Eyes (2001)

تب ، از سال 2001 ، می تواند اوج قله ای باشد که نیل تننت آن را دومین مرحله شاهنشاهی کایلی می نامد: آلبومی تقریباً بیش از حد پر از مضراب با تک آهنگ های بالقوه . In Your Eyes یک پیشنهاد ساده تر از Can’t Get You Out of My Head است ، اما با این وجود یک آهنگ پاپ مسری ، درجه یک است.

16. Where the Wild Roses Grow (1996)

در عصری که مرز بین موسیقی پاپ و “آلترناتیو” تار است ، دشوار است تصور کنید که دیدن یک نوع اختلاف نظر در گذشته کایلی با نیک کیو ، در حال آواز خواندن این بود که سرش را با سنگ خرد کردند. اما Where the Wild Roses Grow (رشد گلهای وحشی) چیز جدیدی نیست: این یک تصنیف غاری Cave و اوج دوره indie Kylie است.

15. Say Something (2020)

اولین تک آهنگ از آلبوم آینده و سرویس معمولی Kylie که از سر گرفته شده است ، دیسکو دارای الکترونیک تحت تأثیر رادیو گا و یک گروه کر خالص حباب است. اگر خیلی تمایل داشتید ، می توانستید شعرهای آن را به عنوان نظر درباره Brexit بخوانید – “همه ما در تاریک ترین مکان سرگردان شدیم ، بنابراین با قلب خود می رویم ، بله ، همه عصبانیت است” – اما ، بیایید بپذیریم احتمالاً اینگونه نیستند.

14. 2 Hearts (2007)

جلدی از آهنگی که توسط دو نفره الکترونیکی Kish Mauve نوشته شده و در ابتدا منتشر شده است ، 2 Hearts نوعی حرکت موسیقیایی برای Kylie است. در واقع این الکترو براق و ضعیف دستگاه سخت گیر Goldfrapp است که از طریق یک فیلتر کایلی پر زرق و برق قرار می گیرد: با شدت کم ، شوم یا ظالمانه برای یک سیاه چال جنسی ، هنوز هم کار می کند.

< div class = "css-1nfcn93">

کایلی در یک تور انگلیس در سال 2002. عکس: باری Batchelor / PA